Topic: Verslag van een spannende restauratie....

Metzler

Toen ik heel jong was, een jaar of 11, 14, 15, maakte ik zelf poppen. (ik moet ze nog 'ns uit de doos vissen, mooi fotograferen en online zetten, maar je weet vast hoe dat gaat: het komt er telkens niets van ;-) En zo bijzonder zijn ze nu ook weer niet ;-)) Een van de poppen was van "zelfhardende klei" en had zelfs ècht haar op haar hoofd (tante die kapster was bewaarde een flinke lok.) Ik was heel trots op die pop, maar ik voelde ook een klein beetje teleurstelling dat het, in mijn ogen, een "namaak-oude pop" bleef.

Boetseren ben ik daarna nog lang blijven doen, maar dan vooral beeldjes en naaktfiguurtjes. Ik heb zelfs een oven, maar die kan helaas, *snik,* nog steeds niet op ons electranet aangesloten worden. Enfin.

Laatst werd ik getroffen door een advertentie op Marktplaats van een schrikbarend gebroken pop. Getroffen, dat is het goede woord.

Na lang aarzelen (kan ik dat wel enz enz) mailde ik de Verkoopster. De pop bleek de Pop waar haar Moeder als kind mee speelde.

Om een lang verhaal kort te maken: de Pop is nu bij mij in huis. Van de vorderingen van de restauratie zal ik hier telkens foto's plaatsen. Het kan zijn dat ik af en toe deadlines voor mijn werk heb, dan ligt het even stil, maar van elke stap zal ik foto's maken en uploaden.

Mijn uitgangspunt is het zoveel mogelijk gebruiken van de originele delen van de Pop. Ook hou ik me vast aan wat ik op de academie geleerd heb: restauratie mag, net als bij schilderijen, zo min mogelijk onomkeerbaar zijn. Er is vast iets voor te zeggen om een hoofd opnieuw te bakken, maar ...het is nòg bijzonderder om de vingerafdrukken van de oorspronkelijke maker, die zichtbaar zijn in het huidskleur-pigment op dit Hoofdje, te behouden.

Voor mijn eigen gemoedsrust heb ik de Pop gekocht, —andermans Pop maken zou ik niet aandurven, ik ben immers geen officiele restaurateur— maar mòcht de Verkoopster haar missen, dan is ze altijd van harte welkom om de Pop op te halen :-)

Metzler
In deze foto is te zien hoe de Pop aankwam. In de loop van de tijd zijn enkele scherven kwijtgeraakt. Ook missen de heupkommetjes van het lijf, net als de armen en handen.
Om het vreemde Toeval compleet te maken, kon ik van iemand die hier een paar straten vandaan woont, een identiek geleed lijf kopen: ik heb het helemaal opgemeten, alles, van de afstand navel-middenrif, de schouderbladen, bilnaden, het is helemaal hetzelfde. Alleen dan overgeschilderd, en met een vreemde bereklauw-achtige reparatie aan één voet.

Metzler
Ik ben begonnen met: het verwijderen van de oude, bruingeworden lijmresten.

Metzler
Sommige lijmnaden waren heel dik. Ook waren de slaap-ogen vastgezet, met een dikke substantie. Alle lijm heeft natuurlijk wèl voorkomen dat er nog meer scherven zijn zoekgeraakt. Maar om de naden minder zichtbaar te maken, moest de oude lijm er wel af....

Metzler
...en bij één naad wilde de lijm maar n.i.e.t. loslaten... Onder de lamp kon ik zien dat de lijm niet aansluitend was: de naad liet op sommige puntjes licht door. Na vanalles proberen, aceton, heet water, terpentine, heb ik een soort kruipolie-spray op de naad gespoten, en dat laten inweken. Of dat nu heeft geholpen, of dat het gewoon geluk was: de naad liet los. Zonder verdere breuken, waar ik erg bang voor was geweest.

Metzler
Bij het vastlijmen van de (goed schoongemaakte, met spiritus ontvette en urenlang gedroogde) delen, ben ik begonnen met de naden die het meest zichtbaar zouden zijn in het gezicht: die bij de mond en neus. Aan de binnenkant was goed te zien dat er veel schilfers misten — gelukkig aan de binnenzijde van de breuknaden.

Metzler
Gelukkig lieten deze breuken rond de neus, mond en ogen zich goed lijmen.

Bij de grootste scherven, de scherven in een krulvorm, was dat een heel stuk lastiger. Wanneer ik de breuknaad op de slaap, naast het oog, precies liet aansluiten, leken de breuknaden in het voorhoofd en achterhoofd iets te wijken.

Vermoedelijk is de spanning in het porselein iets veranderd — een andere verklaring kon ik er niet voor vinden. Bij de gebroken sierpop, was dat ook zo. Met enorm veel kracht heb ik geprobeerd ook de laatste tiende milimeters op hun plek te krijgen, maar er bleef bij de uiteinden van de 'krulscherf' een afwijking.

Metzler
Na niet al te veel puzzelwerk, zaten de aanwezige scherven op hun plek, en heb ik de lijmnaden een halve dag laten drogen.


Metzler

Met Milliput-white heb ik vervolgens de vier ontbrekende delen, neus, voorhoofd, slaap en achterhoofd, dichtgeboetseerd.


Metzler Ook heb ik de naden binnenin het hoofd verstevigd met Milliput, net als de plekken waar schilfers weggebarsten waren.


Metzler
Ook heb ik alvast handjes gemaakt van zinkdraad en Milliput...

Metzler
...natuurlijk kan ik de Handjes van het identieke lijf gebruiken, maar ik wil eerst kijken of ik met papiermachee-poeder het oorspronkelijke lijf kan repareren en zo behouden.

Dat zal dus de volgende stap zijn: de heupkommetjes, voeten en billen herstellen van het Lijf dat altijd bij deze Pop gehoord heeft, en kijken of ik de oorspronkelijke benen kan terugplaatsen.


Wordt vervolgd :-)


Heeft u een gebroken pop? Leest u de tips van de èchte poppendokter... :-)

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Wauw wat knap en wat is het mooi.

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Dankje Nicoline! kSta te trappelen om er weer aan verder te kunnen gaan, eerst even wat werkdeadlines halen, dan mag het weer :-)

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Prachtig! Wat een dankbaar werk. Veel succes, ik blijf bewonderend toekijken!

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Ha Margo, dankjewel, wat leuk om te horen!!

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Dit was nu de pop van mijn moeder! Haast niet te geloven. Het is precies zoals Margo zegt: dankbaar werk.
Die twee lijven naast elkaar vind ik grappig. Zo gelijk en ook zo verschillend. En ik vroeg me al af hoe je die handjes zou maken- nu zie ik het.
Jolie, je hebt het echt in de vingers! Het bljft spannend voor mij - laat staan voor jou.

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Ha Joke, wat ONTZETTEND leuk om van je te horen!! Ja, die lijven, dat 2e lijf is voor z'n leeftijd eigenlijk 'te clean', ik wilde dat ik iets meer ervaring had om te durven zeggen dat het roze overgeschilderd is :-) Maar het is heel fijn om een ècht voorbeeld te hebben. Het liefst zou ik ook oude armpjes en echte oude handjes erbij vinden :-) Zolang ik ze niet heb gevonden, kijk ik hoever ik kom :-)
Het grappige is dat ik er soms zelfs van droom, het is zo fijn om dingen te doen waar je ècht van houd..!

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Dat dit jouw hart heeft, heb ik heel snel ervaren.

Het kapotte hoofd aanbieden voelde voor mij al wat ongemakkelijk. Niet alleen omdat het zo erg gebroken was, maar ook omdat het de pop van m'n moeder geweest is. Maar ik werd van het geschonden gezichtje- wat toch eens zo'n lieve,mooie uitstraling had- ook niet vrolijk.
Toen jij reageerde, schrok ik daar eerst even van: oei. Wat nu? Maar tot mijn verrassing ging jij zelfs meezoeken naar de evt. waarde, wat ik voor mijn gevoel zo bij de hand moest hebben. En je liet blijken dat je begrip had voor de emotionele waarde. En toen je liet weten het liefst alle originele delen te gebruiken - ook al was het een lijf zonder armen en tenen - kon ik me daar zo helemaal in vinden.
En waar ik niet van droomde maar wakker van lag, was jouw aanbod om de pop  weer van je te mogen overnemen. Dat alles leek te mooi om waar te zijn.

Aan dit alles heb ik gemerkt dat jij niet alleen van poppen houdt.

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Ôh Dankjewel Joke... ik zit tranen van ontroering weg te knipperen...

Lig er maar niet van wakker...! ik geef haar echt met alle liefde weer aan je terug, en mocht de uitdrukking veranderd zijn, en ze 'een vreemde voor je zijn geworden' - ik hoop van niet maar ik moet nog een wenkbrauw terugzetten, oh en de stand van de ogen, — en dat kan heél bepalend zijn, dan mag je ook gerust zeggen 'ze is nu echt van een andere familie geworden'... (Maar ik zal héél goed kijken hoe de ogen / wenkbrauwen bij andere Metzler poppen gezet zijn, (er zijn er weinig van, begin ik te vermoeden) om dat te voorkomen..) Hoe dan ook, ze is hier welkom, èn ze mag ook weer terug naar jouw omgeving!

Hartelijke groeten!
Jolie

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Inmiddels ben ik begonnen aan het repareren van de gaten in het lijfje. Dat kan met Milliput, maar dat is feitelijk epoxyhars, terwijl deze lijven van geperst karton, papier mâché zijn.

Zodoende heb ik materiaal gekozen dat dichter bij karton ligt: een boetseerpasta van papier-mâché-modelpoeder. Dit merk had ik eerder niet gebruikt, maar het was het enige dat ik in Hilversum kon vinden :-)

Allereerst heb ik de binnenzijde van het lijfje gestofzuigd met een klein stofzuigertje met borstelkopje. Metzler

Daarna ben ik begonnen de losgesleten naden en barsten te vullen met boetseerpasta. Ook de binnenkanten heb ik 'dichtgekleid' om de naden aan twee kanten te verstevigen.Metzler

Het zitvlak van de pop was helemaal weggesleten —hè, dat ik daar nu toch geen foto van heb gemaakt, niet aan gedacht ;-} Maar Joke weet wel hoe het eruit zag: de billen waren feitelijk weggesleten en de resten ingedeukt.

Die heb ik er opnieuw opgezet met het papier-mâché-mengsel, ook weer aan de binnenzijde flink verstevigd.

Metzler

Het klinkt eigenlijk een stuk ingewikkelder dan het werkje was. En de overgebleven boetseerpasta kun je bewaren in een plastic doos in de ijskast, zodat je het werk zo weer kunt oppakken.

Lastiger zal het worden om de kartonnen heup-/beenkommen te vinden. Volgens het (aan te bevelen) boek van Jacintha Smulders uit 1994 zouden ze te koop moeten zijn in poppenmateriaalwinkels.
Maarja, het lijkt wel of die vandaag alleen nog maar reborn-materialen verkopen :-] 
En Google meldt: Uw zoekbewerking - poppenmaterialen, armkommen, beenkommen - heeft geen overeenkomstige documenten opgeleverd. Geen nood: desnoods maak ik die kommen op bijvoorbeeld een bal met de juiste maat.

Kortom, wordt vervolgd :-)

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Om de ontbrekende beenkommen te maken, heb ik gezocht naar 2 balletjes die groter zijn dan de beengewrichtskoppen, èn die naast elkaar in de heupholte passen:
Metzler

Deze balletjes moesten als "mal" werken: daaromheen wilde ik de nieuwe beenkommetjes maken, om als de beenkommen droog waren, de ballen te verwijderen.

Beide balletjes heb ik allereerst ingepakt in glad papier, en er met met de boetseerpasta halve bollen-met-een-opening omheengekleid....

Metzler
...Van deze laatste stap heb ik geen foto, want.... het leidde niet tot wat ik wilde ;-) Het leek me dat ik de twee halve bollen, als ze eenmaal gedroogd zouden zijn, niet —stevig— in de heupholte zou vastkrijgen.

Ik heb er toen voor gekozen om de ballen aan elkaar vast te kleien, tot iets dat precies in de heupholte paste, en dat ik kon vastsmeren terwijl de balletjes er nog als mal inzaten:

Metzler

Zoals te zien is, zijn de heupranden van het lijf heel onregelmatig, er zijn stukken weggesleten. Als deze eerste beenkom-stap klaar is, zal ik het zeker nog een aantal keer moeten bijwerken.

Een ander punt is de stevigheid. Het moet niet zo zijn dat het elastiek van de benen ook deze nieuwe kommen kan lostrekken. Misschien zal ik nog een extra versteviging in de kommen moeten maken.

Maar eerst moet het goed drogen voor ik kan zien hoe sterk het is :-)

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Wat is het boeiend om zo'n proces te volgen.
En nu heeft ze ook weer billen! Die kuiltjes onderin de rug vind ik ontroerend en nu ze weer billen heeft komen die ook beter tot hun recht. Het is een echte operatie he?
Het lijf was voornamelijk slijtage denk ik he?
Maar ik weet nu ook weer hoe haar hoofd gebroken is. (Dankzij mijn zus)
De pop heeft de hele jeugd van mijn moeder overleefd(!) en zij bewaarde haar in de linnenkast. Totdat mijn jongste broer(tje) iets in die kast aan het zoeken was en ...ze uit de kast rolde met alle gevolgen vandien.
Tja.
En dan- jaren en jaren later - komt er een zeker Jolie op je pad die haar weer nieuwe kansen geeft.

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Ha Joke, ja, het is zo'n gedetailleerd lijfje..! Als ik het met andere lijven vergelijk, hebben deze twee lijven veel meer details dan de meeste. Ook als ik probeer uit te vinden bij welke fabriek Metzler het lijf bestelde (ervanuitgaande dat men mogelijk zo werkte dan) kan ik nauwelijks lijven vinden die erop lijken:  hier op ebay bijvoorbeeld niet en en hier op ebay zie ik er een paar die er op lijken, een kleiner Armand Marseille-lijf bijv., maar geen enkele komt precies overeen. Dat toont maar weer het aparte Toeval van het 'reserve-lijf' :-)!
Ja, het leek mij slijtage, zeker het zitvlak :-) Of speel-slijtage (badje??)
Ôh, wat een pech, hele kindertijd overleefd, en dan uit de kast vallen :-} Ja, kleine kinderen kunnen daar niets aan doen.
Door je verhaal heb ik vandaag mijn grootste porseleinen pop verhuisd.. Ze was de enige pop die in een zware standaard (1 kg) op een kastje stond, in plaats van achter glas. Maarja... Op een kleedje... Voor een spiegel.. de Val-scenarios (kind gooit bal etc) werden te levendig in m'n gedachten :-) Ze staat nu achter mijn monitor.
Ik vind het een hele eer om haar nieuwe kansen te mogen geven!

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Terwijl de beenkommen liggen te drogen, ben ik aan het nadenken over de (ontbrekende) armen.

Bij de zoektocht naar mogelijke exemplaren is Riekie zo behulpzaam geweest om voor een luttel bedrag alle armdeeltjes op te sturen die een kans maken te passen:

Metzler

Ik ben er nog niet helemaal uit welke keuze het beste is: het kan ook zijn dat ik de armen van het "tweede lijf" het beste aan de Metzler-pop kan zetten: 

Metzler

Dat is dan wel erg roze (over?)geschilderd, ik begin me wel te beseffen hoe bijzonder het is dat ik eenzelfde lijf heb kunnen vinden. En de armen van dàt lijf, zullen het meest overeenkomen met de armen die de Metzler-pop ooit gehad heeft.

En compleet is het tweede lijf ook niet meer: het linkeronderbeen met "bereklauw-voet" kan niet het originele onderbeen zijn. Dus als aan dàt lijf een set armen zal komen uit deze foto, dan is dat minder erg dan dat de Metzler-pop armen krijgt die nèt de verkeerde maat zijn.

Maar, zoals ik zei, daar denk ik nog even goed over na :-)

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Metzler

Ondertussen ben ik begonnen met het herstellen van de onderbeentjes. In de foto's kun je zien dat het geperste karton waarvan de beentjes gemaakt zijn helemaal is doorgesleten —alsof de jeugdige eigenaresse vaak heeft gewandeld met de pop. Tenminste, mijn kinderen doen / deden dat ook wel 'ns met poppen en knuffels, zelfs buiten: je staat verstelt hoe snel voetjes of pootjes daarvan zwart kunnen worden en slijten.

Enfin.
Metzler

Allereerst heb ik op de laagjes van de oude kartondelen die hadden losgelaten, weer op elkaar gelijmd met HEMA-kartonlijm.

Met boetseerpasta van papier-mâché heb ik vervolgens de voetjes opnieuw opgebouwd.

Het moet allemaal nog glad afgewerkt worden, dit is een eerste opzet om alle naden en gaten weer te dichten.

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Wat een mooi werk. Ik ben toch zo benieuwd wat het eindresultaat zal zijn!

Re: Verslag van een spannende restauratie....

En anders ik wel!

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Dankjewel Margo en Joke..!
Gisterenavond ben ik bezig geweest met het glad afwerken, schuren (en alvast een beetje kleur uitproberen.) Ik denk dat ik sommige delen toch nog van een laagje Milliput zal voorzien: de krimp van de papier-machée-pasta geeft de delen een nogal "oud huidje" terwijl ik die evenglad wil hebben als de delen eromheen :-)
Groetjes!
Jolie

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Vijlen, schuren, plamuren en op kleur brengen...

Zodra de Milliput (de epoxyhars waarmee ik de grote ontbrekende stukken had "gemaakt) droog was, kon ik beginnen aan het passend maken van de oogholten.

Als het materiaal ergens te dik zou blijven, zouden de ogen niet meer terugpassen in het hoofdje. Om maar te zwijgen van de "uitstraling" als de ogen bijvoorbeeld scheef in het hoofd zouden komen, of in oogkassen met de verkeerde vorm...

Met schuurpapier (fijne korrel) heb ik de Milliput delen zo egaal en glad mogelijk geschuurd.

Met sterk licht was te zien aan de schaduwen dat de wenkbrauwboog en het ooglid nog niet de juiste vorm hadden, met zijlicht:

Metzler

Ook in deze foto, met strijklicht van boven het voorhoofd, is het goed te zien:
Metzler

Dit moest ik dus zó vullen, dat de schaduwen links en rechts gelijk zouden zijn.... Maar waarmee...? Het boek van Jacintha Smulders erbij. Ze schrijft in deze fase vul je meestal in met fijn, grijs, snelhardend plamuurmiddel (grijs) En vervolgens heet dit middel in de rest van het boek "grijs." ;-}

Heel sympathiek, dat afzien van reclame voor één middel, maar wat is nou de samenstelling van dat plamuur? Er zijn zoveel soorten plamuur. Alcydplamuur,  polyesterplamuur, epoxyplamuur... Kortom: mij kun je gekmaken met zo'n generieke omschrijving ;-)

Het werd dus: Soriso Houtplamuur uit Laren. Waarom? Niet omdat het grijs was, want het was wit ;-) Maar het was oplosmiddelvrij en dat leek me het veiligste.

Daarmee heb ik alles wat nog oneffen was gevuld. Ook de naad tussen de slaap en het voorhoofd.

Schematisch gezien, sterk overdreven, ziet die naad er zo uit:
Metzler

De lijm had ik overal geprobeerd zo dun mogelijk te houden, maar toch komen de twee "krullen" niet perfect bij elkaar. Ook heel veel kracht uitoefenen hielp niet: dan "veerde" de slaap toch weer terug.

Als ik deze naad helemaal glad had willen wegwerken, had ik een flink deel van het voorhoofd moeten plamuren. En dat wilde ik niet, omdat dan op die plek (m.i.) onnodig veel van de porseleinen huid zou verdwijnen.

Enfin, u denkt misschien: wat een gepriegel, wat een gedub over kleine dingetjes.. :-) Ja, dat is zeker zo.

De volgende uitdaging was de verf.... Daarvan zal ik zometeen verslag + foto's plaatsen... :-)

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Als verf heb ik acrylverf gekozen. 

Verf op terpentinebasis hecht weliswaar beter, maar.... stel dat iemand in de toekomst, hoe ver weg ook, de restauratie ooit zou willen overdoen. Volgens de lesstof op de academies moet je daar rekening mee houden: de restauratie moet omkeerbaar zijn. 

Dit vond ik een lastig dilemma: want je wil natuurlijk ook niet dat de verf met het afstoffen van de pop van het gezichtje afkomt. Ik heb dus wèl een wat duurdere acrylverf gekocht.

Nu kon ik als kind heel pietepeuterig schilderen (wat op academies in de jaren '80 overigens ten strengste verboden was: u wilt niet wéten hoe ik dat heb moeten afleren om een diploma te halen ;-)) ....dus ik dacht... "Die witte naden.... dat lukt me wel met een penseel met 1 haar."

Mooi niet dus.
Dat werd foeilelijk.

De kleur van poppenhoofden is niet egaal, maar verloopt met de wangetjes. Als je daar met een kwastje een lijntje over trekt, hoe fijn ook, zie je dat.

Een spons of airbrush werd dus een betere methode. Airbrush heb ik niet, het werden dus sponzen:Metzler

Met urenlang mengen, (huidkleur-uit-flesje met: ivoor-beige, donkerrood, lichtrood, gebrande sienna èn blauw) aanbrengen, weghalen, opnieuw mengen, aanbrengen en telkens de overtollige verf, op delen waar het porselein onbeschadigd is: weghalen, heeft het gezichtje de volgende kleuren gekregen:

Metzler

Vooral de naad van de wenkbrauw over het voorhoofd naar de slaap is nog goed zichtbaar. Helemaal goed krijg je het natuurlijk alleen als je het pigment opnieuw zou branden (mijn vader doet dat soort werk in glas..) 

Maar de kans dat je dan een bloedeloos gezichtje, waar de hele geschiedenis, de 100 jaar oude vingerafdrukken van de makers, uit verdwenen is, is erg groot. Nog afgezien van het feit dat je een gebroken en gelijmd object niet in een oven kunt zetten.

De ogen heb ik trouwens nog niet ècht teruggeplaatst in het hoofdje, ik heb ze alleen even gepast, of ze achter de oogholtes pasten, en het loodje op het teruggeplaatste kurkje terechtkwam. Dat was het geval :-)

Wordt vervolgd..! (Met onder andere de beentjes, die ik ook met plamuur heb afgewerkt.)

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Ha Jolie, wat doe jij dat goed! Je hebt de kleur heel mooi gekregen. Ik had al vijf jaar een gebroken poppenkop. Heb die uiteindelijk toch naar de poppendokter gebracht. Het is een mooi kopje geworden, maar niet m'n oude Jacomijntje!! Het kopje is helemaal overgeschilderd. Het mooie tere porselein is verdwenen. Ik wil er nog wel eens foto's van laten zien, maar niet hier in jouw verslag van de restauratie. Ik vind het zo goed dat jij zoveel mogelijk het originele laat zoals het is!
Ik volg het hele proces met grote interesse! Succes en groetjes, Durvina.

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Dankje Durvina! Hmm, wat jammer van je Jacomijntje..  Aan de ene kant is helemaal overschilderen heel mooi, aan de andere kant.......

(Ja, ik ben heel benieuwd naar de foto's, dus als je ze ergens kunt tonen, (een nieuw topic?) graag! Als je tijd hebt hoor..)

Met het lijfje en de beentjes heb ik de oude verf ook in tact gelaten, zo veel als mogelijk was... Daar heb ik ook een foto-verslag van gemaakt, (drama, dat plamuren! daar durfde ik nauwelijks foto's van te maken, zo lelijk werd het aanvankelijk ;-}) maar vandaag uploaden lukt niet meer, beetje grieperig ;-})

Alles wat er met water en zeep niet afwilde, heb ik laten zitten... Langzaamaan realiseerde ik me wel dat de beentjes en het lijfje 100 jaar geleden meer "roze" zijn geweest: die laag kwam tevoorschijn bij het schuren van "bijgeplakte delen", en dat dus de vernis vergeeld is.. Maar ik heb de oude vernis zo gelaten.. En de verf op de witte delen zoveelmogelijk laten aansluiten bij de verf en vernis die nog in tact was.

Het geheel heb ik gevernisd met een eenvoudig waterbasis vernis, dan wordt het toch wat minder kwetsbaar.

Dit is het resultaat:

Metzler

Je ziet ook een soort "deuk-ongelukje", links in de foto, dat heb ik niet gevuld met plamuur, het leek me "geschiedenis" en ik zou een heel gaaf stuk been dan moeten vullen en schuren... Terwijl dat geperste karton best kwetsbaar is, en je veel kracht moet zetten om plamuur te schuren.

De torso ziet er op dit moment zo uit:

Metzler

De gewrichtskommen +heupen waren scheef weggesleten, het verschil was ruim anderhalve centimer, maar het spul waarmee ik het heb terugeboetseerd krimpt telkens.. Telkens weer een nieuw laagje erop ;-) En nog steeds scheef.

Het voordeel is wel dat het lijf sterk en zwaar aan het worden is ;-)

Groetjes!
Jolie

Re: Verslag van een spannende restauratie....

De vingerafdrukken in close-up en.... de ogen

Nu heb ik het telkens over de 100 jaar oude vingerafdrukken van de makers, en ik bedacht me dat ik die er niet bij heb laten zien..

Hier zie je ze, achter op de rand van de opening in het hoofd:

Metzler

en ook vlak onder het malnummer en de achterhoofdsmarkering:

Metzler

Die afdrukken moeten in het pigment gekomen zijn vlak na het aanbrengen van de oorspronkelijke kleur: de schilder(es) heeft het hoofdje op die plek aangeraakt of opgetild, en daarbij is het natte pigment aan zijn of haar vinger blijven kleven, en dat heeft zodoende de vorm van een (witte) vingerafdruk achtergelaten.

Leuke details van de geschiedenis van een pop.

Enfin, de slaapogen heb ik ook weer teruggeplaatst in het hoofdje:

Metzler

Ook daarvan heb ik een fotoverslagje gemaakt, ik zal proberen de foto's snel op maat te maken om ze hier te kunnen plaatsen :-)

Je ziet dat de wimpers een beetje te lang zijn, ik denk dat ik ze maar voorzichtig moet bijknippen zodra het gips 100% is uitgehard :-)

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Welkom! Ze is er weer! :-)

Er waren momenten dat ik dacht dat het niet ging lukken, maar.... toen ik vanavond het elastiek  aantrok en vastknoopte, zag ik daar ineens... een heel andere pop dan het gelittekende figuurtje dat ik vandaag nog enigzins vertwijfeld in daglicht stond te bekijken:

Metzler

Ik weet niet hoe ze er vroeger heeft uitgezien, maar ze is weer een sprekende verschijning :-)

De beschadigingen zijn zeker nog te zien, ook is niet alles perfect gelukt. In detail-foto's zal ik (zeker als daar interesse voor is) wat ik tegenkwam en maar moeilijk kon oplossen, nog laten zien. (De oogleden bijvoorbeeld.. Hoezo "was op aanbrengen.." mijn hemel, wat een rampadvies, voor een onervaren persoon als ik dan.)

De pruik die bij 'het reserve-lijf' hoorde, is weliswaar aan de grote kant, maar dat heeft het voordeel dat a) de originele pruik eronder past en b) de geretoucheerde breuken onder de pruik vallen :-)

Het was even zoeken naar een passende jurk, deze witte is eigenlijk iets te strak, maar voor nu is het even 'beter iets dan niets' :-) Achter de grote bloem zit een veiligheidsspeld en een brede band, waarmee ze aan een standaard vast zit:

Metzler

Op deze foto zie je haar samen met Mindele, een Kämmer & Reinhardt 926 composiet-popje uit de jaren 20.

In de close-up kun je zien dat bij lamplicht de beschadigingen niet meer de boventoon voeren:

Metzler

Ik stap in elk geval als een blij mens m'n bed in vanavond :-)

Re: Verslag van een spannende restauratie....

Ook nog een paar daglichtfoto's

In de eerste heb ik er wat commentaar bijgeschreven:

Metzler

En in de volgende foto meer een 'totaalplaatje bij daglicht.' Zoals je kunt zien heb ik uiteindelijk gekozen de armen van het 'reserve-lijf' aan de Metzler-pop te zetten. Het 2e lijf bleek best veel mankemensen te hebben, ook kapotte heupkommen: elastiek dat er gaten in gesleten had, een vervangen onderbeen, terwijl de armen / handen eigenlijk het meest in tact waren, met één gerepareerde pink.

Kortom, hoe graag ik ook delen bij elkaar houd, hier leek me het prima om de armen los te halen en aan de Metzler-pop te maken, ik had het lijf er tenslotte ook voor gekocht :-)

Metzler

Enfin, eerst even snel verder met achtergebleven spoedklusjes :-)