Heel herkenbaar Ineke! Zowel het kleuren mengen, laagje voor laagje en tintje voor tintje, als de afwisseling (verschillende projecten) als bij het bekijken van de foto's denken: Hmm, toch wat te (...vul maar in..). Het voordeel van deze techniek is dat het er altijd weer afkan, ik denk wel 'ns: ik smeer meer verf aan doekjes, dan aan de pop ;-) Mij lukt het ook niet op een andere manier: het kleurverloop in de wangetjes is zo subtiel, dat je constant blijft mengen, bijsmeren en weer weghalen ;-}
Wat ik doe om de kleur goed te krijgen is er soms een HEEL klein beetje bruin of zelfs groen door mengen, ècht héél weinig, maar daar wordt het rood nèt wat meer huidkleurig van. Soms helpt dat (En soms spoel ik het weer door de gootsteen ;-})
Ik gebruik sowieso veel verschillende kleuren door elkaar, roodtinten als karmijn/kraplak, vermiljoen/cadmiumrood, de bruintinten gebrande omber en gebrande sienna, gele oker; maar ik heb ook 'standaard huidkleur' in een potje: dat is alleen altijd 'de verkeerde kleur', dus ik moet wel blijven bijmengen :-} Als we toch 'ns gewoon diezelfde pigmenten konden kopen die ze 100 jaar geleden gebruikt hebben :-)
Het is denk ik ook niet erg als je de breuk ietwat blijft kunnen terugvinden. Door je restauratie blijft ze behouden. De uitstraling zit in het totaal van het gezichtje, en het lukt je zeker de witte naden aan te passen aan de huidtinten rondom!
Ja, wat Durvina ook zegt: heel veel plezier met het verfmengen! :-)
Hartelijke groetjes,
Jolie
