Reparatie Composiet Babypopje

Reparatie Ongemerkt Babypopje van composiet

Dit popje zal minimaal zestig jaar oud zijn, uit de jaren 50. Ouder, in de zin van voor-oorlogs, zou ook nog kunnen. Het oogbrugje dat erbij zat, leek een vooroorlogs model met glazen oogbolletjes en een gewichtje.

Het popje heeft een stoffen lijfje, gevuld met stro of zaagsel; een niet-meer-werkende mama-stem; armpjes, beentjes en hoofdje van composiet: een soort geperst karton, dat in allerlei verf en lakbaden is geweest.

Restaureren, in de zin van: terugbrengen in de originele staat, lukte niet bij dit popje.

Na veel wikken en wegen heb ik uiteindelijk gekozen voor "reparatie."

In de foto's zal ik laten zien waarom :-)

Zo kwam het popje aan, ongeveer anderhalf jaar geleden alweer...:

Het oogbrugje met de glazen oogjes, zat er keurig bij. In het verleden bleken er al verschillende pogingen gedaan om de oogjes opnieuw in het hoofd te bevestigen, allerlei lapjes en kartonnetjes bleken in het hoofdje geplakt, en ooit is zelfs een gat in het achterhoofdje gemaakt:

Dankzij het bestaande gat, dacht ik: "dat moet een makkie zijn, gewoon het oogbrugje terugplaatsen met een dotje gips, en nieuwe wimpertjes, en dan het gat keurig sluiten met Milliput." Maar wat bleek...? Bij de pogingen in een ver verleden, zijn de oogholten groter gemaakt of geraakt, en de oogjes pasten niet meer. Er ontstond een flinke kier naast de ogen, en rafelig karton bleef zichtbaar.

In deze close-up is beter te zien dat de oogholten groter geraakt zijn, het karton rafelig is beschadigd:

Na deze constatering heb ik het popje maandenlang laten liggen. Restauratie zou betekenen: de oogholten herstellen. Maar... zou ik dat mooi genoeg voor elkaar krijgen..?

En, was de binnenzijde van het hoofd nog wel sterk genoeg om het oogbrugje met gewichtje goed te kunnen bevestigen?

De binnenkant van het hoofd bevatte immers allerlei materialen, stukjes karton, strookjes stof, die er in het verleden ingeplakt waren om de oogjes terug op hun plek te krijgen:

Het leek me verstandiger hier even goed over na te denken.... ;-}

Wel heb ik destijds al snel de barstjes voorzichtig gerestaureerd. Niet al te opzichtig, maar een beetje bijgewerkt: in huidskleur en wateroplosbare lak, zodat de oude verf niet verder zou afbladderen. Het rafelige karton bij de oogholte heb ik gladgemaakt en een tipje huidskleur gegeven.

Het afgebladderde plekje op de neus heb ik opzettelijk mat gelakt; natuurlijk: ik kan het behalve licht vullen en kleuren ook compleet vullen, schuren, verven en glanzend lakken, maar ... wordt het dan niet te "zichtbaar overgeschilderd"? Gaat het bespeelde karakter dan niet verloren?

Ondertussen heb ik ook de gaten in het lijfje gestopt, gewoon met katoenen naaigaren. Zo kon ik meteen ook 'het beantwoorden van alle vragen' nog even uitstellen ;-)

Op een dag ben ik gaan kijken of ik misschien ogen in een maat groter had... Ogen die de ontstane grotere holten zouden vullen. Inderdaad, die bleek ik te hebben.

Na veel passen, kijken hoe het zou staan, kijken waar de bevestiging zou komen, heb ik gekozen voor een ander type ogen.

Deze ogen, kunststof in een metalen "kas", zullen hooguit een jaar of vijftig oud zijn. Kan dat wel, in een popje dat minimaal zestig jaar oud is?

Ze zijn gemerkt met "TAK MEI" — en inderdaad, als ik dat nazoek, dan lees ik dat dit merk in 1969 in HongKong is opgericht  en nog steeds bestaat.

Ze staan —naar mijn smaak— wel erg mooi, en het voordeel van deze ogen is, dat ze de kartonnen slapen van het poppenhoofdje niet meer zullen belasten.

Ik heb de ogen allereerst met kneedgum en zuurvrije lijm op hun plek gezet:

Om te zorgen dat ze ècht op hun plek bleven, (dit bleek lastig ;-}) heb ik daarna gipsplamuur, en —als wigje tussen de ogen— een stukje knijperhout in het hoofdje vastgezet:

Dat houtje dient meteen ook als steun, om het achterhoofd weer veilig te kunnen dichtmaken.

Uiteindelijk stonden de ogen in de juiste stand:

..en konden ze bij lighouding ook weer sluiten, zonder nog van hun plek te raken:

Met karton en papiermachee heb ik het gat in het achterhoofd gevuld...:

...en daarna heb ik het weer rond afgewerkt met Milliput:

Het witte Milliput moet ik nog schilderen ;-) Maar met wollen Kringloop-kleertjes en een mutsje is het weer een schattig popje geworden. Al kijkt het nog steeds of het de hele wereld op zijn nek heeft ;-)

Het heeft een naamkaartje met "Dreetje" gekregen, vernoemd naar mijn nichtje uit de VS, die als peuter zulke (nouja, OK ;-)) ogen had :-)

Het zit nu op een rieten stoeltje, te wachten op verf op het witte achterhoofdje, maar hier poseert het even:

Een fijne Tweede Pinksterdag morgen!

Hartelijke groet,
Jolie