Hoe ben(t) u(/je) op het idee gekomen om poppen te verzamelen? (Page 1 of 5)

Mijn eerste pop was een wildebras papiermacheepop toen was ik een jaar of 4.
Als kind kreeg ik mer wildebrassen  waar ik er nu dus nog maar 1 van mezelf van heb .was echt een poppenmoedertje .De andere ,kapot ,wegggeven ik zou het niet meer weten .
De eerste verzamelpop die ik kocht was een replica AM pop  ja en toen was het hel van de dam . Teon kwamen er steed meer verschillende poppen bij  van beusen en rommelmarkten en zo .Mijn eerste antieke kocht ik op een poppenbeurs de AM 996. toen was ik helemaal verkocht .
Vanlieverlee kwamen er steeds meer bij heb nu zon 200 poppen denk ik  het is maar goed dat ik zon grote zolder heb .

Ja best veel he mijn vader zegt wel eens je kunt wel een museum beginnen;-))
Ik woon in een appartement op de 2 e verdieping dus had ik het geluk een grote  zolder te hebben .
Woon ik al 10 jaar sinds mijn man overleden is .
Mijn poppen zijn mijn kindjes .
Zal bij die van mij ook wel gebeurd zijn heb ik vast eens een goed bad gegeven kunnen ze niet tegen he .
Ja dat is waar ze laten veel zien van hubn tijd en dat is het leuke ervan .
En de verhalen die er soms achter zitten he .
Groetjes Hanny

Mijn verzameling hard plastic poppen uit de jaren 50 begon december 2010. Op Marktplaats zag ik een klein Tudor Rose popje. Ze zat op een fruitschaal tegen een sinaasappel, de armpjes en beentjes er los naast. Net zo'n popje als ik als kind had!
Ik kocht haar en zette haar armpjes en beentjes vast met elastiek. Maakte een wiegje van een mandje voor haar en zomer-, winter- en nachtkleding. Ze kreeg de naam Rosemarije, Rose naar  m'n oude popje dat Roosje heette en Marije naar de aardige mevrouw bij wie ik haar kocht, die heette Maria.

 
   
In maart 2011 zag ik weer een popje uit m'n kinderjaren. Een Rosebud, precies als die van mij, maar dan met rechte beentjes. Het elastiek was slap en de naden van haar lijfje zaten zowat helemaal los. Leuk om te repareren! Ik noemde haar Margje, omdat ze in maart kwam. Ze kwam niet uit Nederland maar net over de grens uit Belgie.

In juli 2011 volgde Juultje, weer een Rosebud maar dan met kromme beentjes net als het popje uit m'n kindertijd. Maar Juultje was groter (ze was 29 cm.) en had een iets ander gezichtje. Ook voor Juultje maakte ik zomer en winter kleding. Met haar vorige eigenares mail ik nog steeds en lang niet altijd over poppen.

Begin september 2011 volgde Sepke, een Roddy popje dat uit Friesland kwam. 

Eind september kreeg Rosemarije maar liefst twee zusjes gelijk: Marjolijntje en Anne-Ruth.

Ik had al een schattig Pedigree popje gezien van ongeveer 25 cm. maar vond het te duur. Iedere keer zocht ik haar weer op en opeens was ze verdwenen! Gelukkig maar, dacht ik.
Half oktober was er een Pedigree popje, samen met een popje waar alleen Made in England op stond, in de uitverkoop. Lekker voordelig en één keer verzendkosten! Dat Made in England popje zag er heel stoer uit en wil ik als jongetje aankleden. Ze waren allebei goed vuil en hadden resten lijm en haar plukjes op hun hoofd. 
Ze knapten erg op van een schoonmaak beurt! Het Pedigreetje noemde ik Durvina (ik heb een lieve tante gehad die zo heette en het is nu mijn gebruikersnaam). Het jongetje noemde ik Kommer, ook een lekkere ouderwetse streeknaam. Popje Durvina is een echt baby'tje, voor haar breide ik al een rose cape.

Kort geleden nog een oud Pedigree popje gezien op Marktplaats, meer dan drie keer zo duur als de eerste die ik zag! Deze kon dan ook ja-en-nee knikken. De volgende dag was ze al verdwenen. Niet naar mij hoor!
Mijn boekenplankje aan de wand was nu wel vol. Genoeg poppen dacht ik...........    wordt vervolgd.
Groetjes, Durvina.

Hier wilde ik een foto invoegen van m'n plankje met poppen, maar dat lukt niet. Nu even een woordenboek Engels pakken om te zien hoe ik verder moet!

Dat zou fijn zijn Jolie! Ik heb leuke foto's van m'n poppen. Bedankt!

Die boekenplank die aan de muur van m'n computer- of hobby kamertje hangt, was dus gevuld met leuke jaren-50 popjes.
Vol is vol, maar ik bleef naar oude poppen kijken op Marktplaats. Zie ik daar november 2011 een Rosebud baby van 42 cm. Zo'n grote paste niet op m'n plankje, maar wel in de oude rieten poppenwagen die ik had!
Bieden vanaf € 5,00 stond er bij. Natuurlijk komen daar de verzendkosten overheen. Maar dan nog...
Ik bood 5 euro en vertelde dat ik al een leuke wagen voor hem had. (De pop was toen nog een jongen met een blauw gebreid broekje en vestje aan.)

Wat ik eigenlijk niet verwachte: ik kreeg de pop voor 5 euro! De verkoper, een man, vond het fijn dat de pop een goed tehuis kreeg en dat hij er mij blij mee maakte! Hij had alleen deze pop te koop, verder nog wat andere oude spulletjes. Misschien is de pop van z'n moeder geweest?

Het broekje dat de pop aan had zat zo vol met motgaten dat het niet te repareren was. Die paar gaatjes in het vestje kon ik wel dicht mazen. Daarna de halskant van het vestje omgehaakt en daar een koordje door geregen.
Zelf had ik nog een truitje en rokje wat m'n zus in ± 1950 voor mijn pop breide. M'n nieuwe Rosebud paste het precies en werd dus een meisje.

Emma, noemde ik haar omdat dat 'de grootste' betekent. Nona, werd haar tweede naam. Nona betekent 'de negende' en er zit ook iets in van november. Emma was het negende hard plastic popje dat ik kocht. Toen ik haar omhoog hielt zei ze: "Mèmm". Lief hè?

Ik ging meteen een luierbroekje, hemdje en sokjes voor haar breien. Handig als je nog een melkbus met resten wol hebt!

Volgende keer een wonderlijk verhaal over nog een Rosebud popje!

Groetjes van Durvina.

Ha Jolie!

Verder lukt het even niet met de foto's. Moet nodig gaan slapen denk ik en morgen afmaken. Maar er staan er wel al zes op. Nemen ze niet te veel ruimte in beslag?

Ja, de kinderen handwerken tegenwoordig niet meer zo als vroeger.
Een kleindochter heb ik leren breien toen ze bij ons logeerde. Gezellig! Ze ging een poppendasje maken, maar of ze het af gekregen heeft betwijfel ik. Ze hebben zoveel anders aan hun hoofd.

Ik heb dan wel leren breien, maar geen Engels geleerd. Toch wel erg lastig tegenwoordig! Maar ja, ik had ook geen taalknobbel.

Nog bedankt voor de "Handleiding" Jolie! Andere keer hoop ik verder te gaan.

Hartelijke groeten van Durvina

Nu dan de geschiedenis van m'n laatste Rosebudtje.

Hoewel, m'n laatste? Het kopje kreeg ik al in 1997 van een vriendin, m'n vroegere buurvrouw Wil. 
Ik had al eens een tijdje poppen gemaakt met een kop van zeemleer of van boetseerklei met een piepschuim bol er in. (Zoals in het boekje "Poppenkraam" van Kittie Markus.)
Wil wilde ook poppen met zeemleren kopjes maken en kwam een dag naar me toe om het te leren.
Ze bracht een oud rosebud poppenkopje mee. "Dat kan jij misschien nog wel gebruiken om een pop te maken", zei ze. Ik was blij met het kopje omdat ik vroeger net zo'n popje had.
Om het met die haak er aan op een lappen lijfje te zetten was nog niet zo eenvoudig. Het kopje bleef jaren in een doos met poppenmaakspullen liggen.

In januari dit jaar had ik zin om er nu echt eens een pop van te maken. Pop Margje had net zo'n kopje, bij haar kon ik de maat van het lijfje en de ledematen opmeten. Ik verzon een manier om de haak van het hoofdje stevig vast te zetten aan een stoffen lijfje. Daarvoor gebruikte ik elektradraad. Deed dat om de haak van het hoofdje en maakte er een stang met onderaan een lus van. Onderaan de binnenkant van het lijfje kon ik die lus dan vast maken en daarna het lijfje stevig opvullen. Ingewikkeld verhaal, maar ik heb er een foto van.  Klei had ik nog voor handjes en voetjes, een huidkleurig lapje en vulling ook. Het maken van de pop kon beginnen...

Maar wat kwam ik daar tegen op Marktplaats? Een rosebudlijfje met een heel ander kopje er op! Een lief fris, maar veel te groot kopje. Het stond er ook bij dat het kopje 'S 32' gemerkt was en het lijfje 'Rosebud made in England 667906. Dat nummer stond ook op Margje haar rug, de goede maat dus voor m'n kopje! Toen dat vreemde popje nog op Marktplaats stond heb er er een foto van gemaakt.

Het lijfje kocht ik voor een redelijk prijsje en de verkoopster kon het leuke kopje nog weer te koop zetten. Zo kreeg Margje dus op 25 januari 2012 een tweelingzusje! Dat zusje noemde ik Wilske Yvonne. Wilske naar de vriendin waar ik het kopje van kreeg en Yvonne naar de verkoopster! De verkoopster mailde ik wat foto's. Ze vond het prachtig om te zien hoe een rosebudpop er uit hoort te zien.  En dat ze vernoemd was daar werd ze helemaal koud en warm van schreef ze!

Wilske zit nu nog in haar hemdje en broekje. Ik breide van restjes grijze en donkerrode wol een jurkje voor haar. Maar dat grijs was toch te flets bij haar bleke toetje. Sepke, het roddy popje, heeft het jurkje nu aan, die heeft meer kleur.

Wil hoopt binnenkort weer eens een dagje te komen. Hoe zal ze reageren als ze haar oude popje weer ziet met lijf en ledematen? Als ze het weer graag terug wil, mag ze het hebben. Dan kan ze er zelf kleertjes voor breien, met wol van haar schaapjes.
Dat was dus het verhaal van het ontstaan van Wilske!

Na Wilske kwamen er nog drie poppen: 9 februari een Pedigree, 27 maart een Schildpad en 14 april een Roddy. Die hoop ik een andere keer te laten zien. Voor mei is er nog geen besteld hoor! Voorlopig kan ik nog vooruit met kleertjes maken! Ja Jolie, die kleertjes verzin ik zelf. Als ik ze naai knip ik het eerst uit een oud laken of sloop, als dat past knip ik het uit de goede stof. Met breien maak ik eerst een proef-lapje om te kijken hoeveel steken ik op moet zetten voor een bepaald aantal centimeters. Ik probeer de kleertjes in de jaren-50-stijl te maken. 

Veel poppengroetjes van Durvina.

Van het ene onderwerp ga ik weer naar het andere onderwerp. Of van de ene topic na de anderen topic. Zo zie je, nooit te oud om nog wat Engels te leren!
Jouw gehaakte mutsje zal nu wel af zijn Jolie. Of je haakt het van hele dunne wol voor een grote pop!
Ik ga nog even verder over m'n poppen verzameling. Op 9 februari 2012 werd Madelief bezorgd, een meisjespop van zo'n 41 centimeter lang. Net als Durvina een Pedigree. Een mooie pop met flirt-oogjes. Ik ging meteen een hemdje (borstrokje of wolletje noemden we dat vroeger), broekje en jurk voor haar breien. Kousjes maakte ik van het boord van een oude sok. Ze moesten dun zijn anders pasten haar schoentjes niet. Toen ze kwam had ze een zomerblousje en -rokje aan, dus zit ze al aardig in de kleren.

Op 27 maart 2012 kwam er een schildpad popje zonder armen. Ik kreeg haar dan ook voor een klein prijsje van Joke! Ze heeft nu een paar kunst-armen. Ik noemde haar Nicoline en maakte een soort dirndljurk voor haar. Eigenlijk wil ik nog een hoed met pompoentjes voor haar maken, dan krijgt haar kleine hoofdje misschien wat meer volume. Joke gaf me een link naar de site van Jolie. Nou Joke, ik ben er zoet mee hoor. Nog bedankt voor de tip!

Op het opgeklapte logeerbed zitten Hanneke en Laura ook nog. Dat zijn geen jaren-50 poppen. Ik maakte Hanneke in 1990 en Laura in 1978. Over Hanneke's kleren, die wel in de jaren-50 gemaakt zijn, hoop ik later te vertellen. Dat hoort bij het onderwerp: "Poppenkleren"!

Nu is het Roddy looppopje Hettie aan de beurt! Zij staat naast Sepke, ook een Roddy popje.

Hettie werd 14 april 2012 bezorgd. Precies honderd jaar na het vergaan van de Titanic. Ik had me nogal verdiept in die geschiedenis en dacht het popje Titia te noemen. M'n man had het over de kleine Hettie. Ja, ook leuk dat hij mee denkt. Hettie...Titia...Hettie...Titia...Hettitia... Hettitia! Een nieuwe naam verzonnen dacht ik. Even ingetypt bij Google en het bleek een al bestaande naam te zijn! Nu heet het popje officieel Hettitia, maar haar roepnaam is Hettie!
Hettie komt bij Maranty vandaan. Ergens las ik dat Maranty al haar poppen goed schoon maakt en dat klopt! Er viel niets lekker schoon te poetsen aan Hettie. Het witte vochtige doekje dat ik gebruikte bleef hagel wit! Ook haar mohair pruikje zat keurig!

Dit was het verhaal van Madelief, Nicoline en Hettitia!

Heel veel poppen groetjes, Durvina.

Hoi, leuk van al die foto's en verhaaltjes van de poppen ! Leuk (van iedereen) om te horen hoe ze erop kwamen !

Groetjes,
Leora

P.S. Korte reactie, ik probeer ze zo kort mogelijk te houden

Hier komen weer wat foto's Leora. Ik ben benieuwd of die van jou gelukt zijn! Jouw Adora vind ik ook een schatje!
Nog even wat over Hanneke uit m'n poppenhoek. De kleertjes die ze aan heeft maakte ik in 1953 voor m'n pop Janneke. Die pop had een lijf van gaas, gevuld met houtwol. Ook haar armen en benen waren van stof. Toen ik 13 was kreeg ze voor Sinterklaas een nieuw hoofd. Ik was toen klederdracht kleertjes voor haar aan het maken. Mijn moeder vertelde hoe die genaaid werden en hoe het "door-de-weeks" mutsje gehaakt werd.
Janneke heb ik lang bewaard. Toen onze oudste er in de box mee mocht spelen was de pop gauw helemaal versleten!

Ôh en de kleertjes..... (De foto's verschenen pas toen ik op "submit" klikte :-)) Wat een mooie, fijne details.....!!
Van mijn Oma Lieze is me verteld dat ze zó mooi kon handwerken dat mijn vader als dreumes in damesladen gestaan heeft: mijn Oma haakte en breide de kleertjes voor de patronen in die bladen en dan maakte men foto's, die in het blad verschenen.. (Helaas heb ik er geen voorbeelden van :-]) Maar wat ik wilde zeggen was....: Je kleertjes en fijne haakwerk zou zó in een blad kunnen!!

Hè hè Jolie, eindelijk staan de foto's er allemaal op! Grappig die berichtjes van jou er tussendoor en ik maar gewoon door gaan met opladen!
Nu die krullen nog voor de keuvel. Ik heb een hele handige zwager, zal hem eens lief aankijken!
Je laatste berichtje kwam voor de laatste foto's van mij er opstonden. Nu kan je zien hoe de keuvel past!
Hartelijke groeten, Durvina