Reparatie van een ongemerkt spaanplaat-popje

Spaanplaatpopje: van griezel naar lief gezichtje

Door de grote blaren in de verf rond de ogen, leek dit 50 cm grote babypopje meer op griezelfilmpop Chucky, de
pop uit de film die de britse jongetjes die een peuter doodsloegen noemden als 'invloed' :-/ dan op de pop die ze ooit geweest moet zijn.

Wat voor pop het is, is trouwens onduidelijk: ze heeft geen enkel merkje, nergens, alleen aan de binnenin het linkerbeen meen ik een "L" te kunnen zien, maar verder heb ik nergens een merkje kunnen ontdekken.

Qua type en techniek lijkt het popje veel op de amerikaanse popjes zoals Effanbee: de hals is een uitstulping aan het lijf, het hoofd heeft alleen een halsopening, en binnenin het hoofd........

........is een ijzeren stangetje bevestigd, waarmee hoofd en hals met elkaar verbonden kunnen worden. Het materiaal is een soort geperst hout: een spaanplaatachtige substantie, steviger dan karton (maar uiteraard ook niet echt waterbestendig.)

Dat spaanplaat-achtige materiaal is waarschijnlijk gekrompen. In elk geval is de verf los komen te staan van het hoofdje.... Niet overal (gelukkig) maar rond de oogkassen is het gezichtje zwaar vervormd.

Ja, welke gek begint aan zo'n reparatie.. ;-)
Tja, ik ;-) Gewoon omdat ik graag wilde weten of het kòn, en hoe. En omdat ik dacht dat het er wel eens heel leuk uit kon zien als het weer (enigzins?) gemaakt zou zijn :-)

De blaren bleken èrg kwetsbaar...... Er lijm onder krijgen was niet makkelijk, bij het oog waarmee ik begon, barstten de scherven er meteen af:

De schilfers verf heb ik er stuk voor stuk weer opgelijmd, met secondenlijm, lastig, want zulke hele vaste handen heb ik helaas niet, en dan zit er al snel een schilfertje aan je vinger geplakt, of aan je pincet ;-/

Bij het tweede oog heb ik het dus anders aangepakt. Ik heb secondelijm met een kwastje genomen, en met dat kwastje de lijm heel voorzichtig onder de blaar aangebracht, vanaf de kant van het oog-gat kon dat, daar was wel een paar milimeter afstand (!) tussen het spaanplaat en de verfblaar. Zodra de hele onderzijde van de blaar me ingesmeerd met lijm leek, heb ik de blaar tegen het spaanplaat gedrukt: daarbij barstte de blaar uiteraard — maar bleef er gelukkig geen schilfer aan mijn handen kleven.

Het resultaat was dat het rechteroog netter oogde dan het linkeroog waarmee ik begonnen was.

Desondanks was er aan plamuur niet te ontkomen: het craquelé dat ontstond deed het gezichtje geen goed. Met gewone houtplamuur heb ik de barsten zoveel mogelijk dichtgesmeerd, en het teveel telkens weggeveegd: de verf is zo glad en plastic-achtig, dat de plamuur gelukkig nauwelijks hechtte aan de ongeschonden oppervlakjes van de verf:

Ook deze keer was de kleur weer heel lastig. Omdat ik niet hou van de hele pop overschilderen, heb ik weer eindeloos zitten mengen en smeren tot ik kleuren had die zoveel mogelijk op de staat van de verf leek:

Vervolgens ben ik gaan kijken naar de ogen, die ik, om probleemloos bij de verfblaren te kunnen, uit het hoofd gehaald had.

Vreselijk vergeelde, afgesleten ogen. Twee dopjes van blik, met een beetje verf erop. Als ik ze teruglegde in het hoofdje, zag ik nog stééds een enge, geelogige Chucky met doffe, kleine oogjes, als een vis die te lang op de markt gelegen heeft :-/

Allereerst heb ik gaatjes geboord in een paar acrylogen in dezelfde maat, en die op het stangetje van het oogbrugje gemonteerd. Gek gezicht: acrylogen in een oude pop. Je ziet het meteen. Nep.

En: welliswaar dezelfde maat en passend op het eigen brugje, maar voor mijn gevoel te klein voor het gezichtje. Te priemend. Onaardig.

Misschien kwam het door de krimpwerking van het spaanplaatmateriaal in het gezichtje, géén idee, maar hoe ik ze ook plaatste, de ogen zaten me niet lekker. Het zou nooit een aardig popje worden.

Daarom heb ik iets gedaan dat ik waarschijnlijk niet had gedurfd als het niet een door mij gekochte pop geweest was: ik heb de oog-openingen geschuurd met schuurpapier, van grof naar fijn:

Daarmee zijn de openingen iets groter geworden, niet veel, minder dan een milimeter rondom vermoed ik.

In die oogkasjes heb ik een evenbreed oogbrugje met iets grotere ogen teruggeplaatst. Ook oude ogen uit de jaren vijftig: (uit een zwaar-vergane pop van Riekie, voor een klein bedrag gekocht voor de materialen.) In de foto zijn ook de originele oogjes, èn de acryl-oogjes waarmee ik getest had, te zien; rechtsonder in beeld:

Het resultaat was een véél frissere blik, en werkende slaapoogjes!

Vervolgens kon ik het popje, dat helemaal uitelkaar was, elastieken:

Natuurlijk kun je zoiets (ogen uit een àndere pop plaatsen) in 'een museumstuk' of bij een pop van iemand anders niet doen. Ook moet je reparaties als deze (het is een reparatie, geen restauratie, want dan had ik de eigen oogjes moeten terugplaatsen) vermelden als je een popje ooit verkoopt.

Maar mij ging het erom dat het popje weer een leuk popje zou worden. Zo zit ze nu, in haar eigen jurkje, onderjurkje, broekje en hoedje, in de kamer van Rosalie: