Mathilde haar rechterbeen is ooit gerepareerd, maar ziet er nog niet zo fraai uit. Daar gaan we wat aan doen.
Ze wordt meteen onderzocht op eventueel nog meer mankementen. Ik haal de pop helemaal uit elkaar. Haar pruikje dat al een eind los zit haal ik er voorzichtig af. Het kopdeksel ligt los, ik kan nu in haar kopje kijken en haar ogen nog wat beter schoonmaken.
Waar haar gezichtje een beetje beschadigd is komt een rode kleur te voorschijn, dat zal de grondverf of primer zijn. Dat roodachtige is ook onder de lijm boven haar oor te zien.
Het elastiek dat haar hoofd en benen aan het lijfje verbindt, zit in haar hoofd met een roestig spijkertje aan elkaar. Net als bij Jolie haar ‘Heubach Köppelsdorf 320’ popje!
Mathilde haar pruikje ontklit ik en was het onder de mengkraam met shampoo. Daarbij zorgdragend dat het bandje waar het haar op gestikt is droog blijft. Na goed spoelen wordt het pruikje op een handdoek te drogen gelegd.
De gaten in haar lijfje en armen verstevig ik met houtlijm. De handschoen die ik daarvoor aantrek is te groot, dat werkt niet lekker. Met een wattenstokje omwikkeld met plastic, lukt het beter. Ook kan ik daarmee de randen aan de binnenkant insmeren.
Haar been wordt gevijld, geschuurd, gevuld met Milliput, weer geschuurd, nog wat gevuld en weer geschuurd.
Ooit had ik opgeschreven hoe je huidskleur maakt. Die kleurnummers zitten niet allemaal in de mooie schildersdoos die ik van onze middelste dochter kreeg. Maar met wat er op lijkt, lukt het om meteen de goede kleur te krijgen!
Het viel wel mee met die reparatie. Het is misschien minder werk geweest dan de foto’s van tekst voorzien, plaatsen en dit verhaaltje schrijven!
Er is rond elastiek voor haar besteld, dikker dan ik nog heb liggen. Als dat bezorgd is kan ik haar in elkaar zetten. Een nieuw spijkertje heb ik al opgezocht!
Hartelijke groeten en slaap lekker,
Durvina