Toen ik heel jong was, een jaar of 11, 14, 15, maakte ik zelf poppen. (ik moet ze nog 'ns uit de doos vissen, mooi fotograferen en online zetten, maar je weet vast hoe dat gaat: het komt er telkens niets van ;-) En zo bijzonder zijn ze nu ook weer niet ;-)) Een van de poppen was van "zelfhardende klei" en had zelfs ècht haar op haar hoofd (tante die kapster was bewaarde een flinke lok.) Ik was heel trots op die pop, maar ik voelde ook een klein beetje teleurstelling dat het, in mijn ogen, een "namaak-oude pop" bleef.
Boetseren ben ik daarna nog lang blijven doen, maar dan vooral beeldjes en naaktfiguurtjes. Ik heb zelfs een oven, maar die kan helaas, *snik,* nog steeds niet op ons electranet aangesloten worden. Enfin.
Laatst werd ik getroffen door een advertentie op Marktplaats van een schrikbarend gebroken pop. Getroffen, dat is het goede woord.
Na lang aarzelen (kan ik dat wel enz enz) mailde ik de Verkoopster. De pop bleek de Pop waar haar Moeder als kind mee speelde.
Om een lang verhaal kort te maken: de Pop is nu bij mij in huis. Van de vorderingen van de restauratie zal ik hier telkens foto's plaatsen. Het kan zijn dat ik af en toe deadlines voor mijn werk heb, dan ligt het even stil, maar van elke stap zal ik foto's maken en uploaden.
Mijn uitgangspunt is het zoveel mogelijk gebruiken van de originele delen van de Pop. Ook hou ik me vast aan wat ik op de academie geleerd heb: restauratie mag, net als bij schilderijen, zo min mogelijk onomkeerbaar zijn. Er is vast iets voor te zeggen om een hoofd opnieuw te bakken, maar ...het is nòg bijzonderder om de vingerafdrukken van de oorspronkelijke maker, die zichtbaar zijn in het huidskleur-pigment op dit Hoofdje, te behouden.
Voor mijn eigen gemoedsrust heb ik de Pop gekocht, —andermans Pop maken zou ik niet aandurven, ik ben immers geen officiele restaurateur— maar mòcht de Verkoopster haar missen, dan is ze altijd van harte welkom om de Pop op te halen :-)
In deze foto is te zien hoe de Pop aankwam. In de loop van de tijd zijn enkele scherven kwijtgeraakt. Ook missen de heupkommetjes van het lijf, net als de armen en handen.
Om het vreemde Toeval compleet te maken, kon ik van iemand die hier een paar straten vandaan woont, een identiek geleed lijf kopen: ik heb het helemaal opgemeten, alles, van de afstand navel-middenrif, de schouderbladen, bilnaden, het is helemaal hetzelfde. Alleen dan overgeschilderd, en met een vreemde bereklauw-achtige reparatie aan één voet.
Ik ben begonnen met: het verwijderen van de oude, bruingeworden lijmresten.
Sommige lijmnaden waren heel dik. Ook waren de slaap-ogen vastgezet, met een dikke substantie. Alle lijm heeft natuurlijk wèl voorkomen dat er nog meer scherven zijn zoekgeraakt. Maar om de naden minder zichtbaar te maken, moest de oude lijm er wel af....
...en bij één naad wilde de lijm maar n.i.e.t. loslaten... Onder de lamp kon ik zien dat de lijm niet aansluitend was: de naad liet op sommige puntjes licht door. Na vanalles proberen, aceton, heet water, terpentine, heb ik een soort kruipolie-spray op de naad gespoten, en dat laten inweken. Of dat nu heeft geholpen, of dat het gewoon geluk was: de naad liet los. Zonder verdere breuken, waar ik erg bang voor was geweest.
Bij het vastlijmen van de (goed schoongemaakte, met spiritus ontvette en urenlang gedroogde) delen, ben ik begonnen met de naden die het meest zichtbaar zouden zijn in het gezicht: die bij de mond en neus. Aan de binnenkant was goed te zien dat er veel schilfers misten — gelukkig aan de binnenzijde van de breuknaden.
Gelukkig lieten deze breuken rond de neus, mond en ogen zich goed lijmen.
Bij de grootste scherven, de scherven in een krulvorm, was dat een heel stuk lastiger. Wanneer ik de breuknaad op de slaap, naast het oog, precies liet aansluiten, leken de breuknaden in het voorhoofd en achterhoofd iets te wijken.
Vermoedelijk is de spanning in het porselein iets veranderd — een andere verklaring kon ik er niet voor vinden. Bij de gebroken sierpop, was dat ook zo. Met enorm veel kracht heb ik geprobeerd ook de laatste tiende milimeters op hun plek te krijgen, maar er bleef bij de uiteinden van de 'krulscherf' een afwijking.
Na niet al te veel puzzelwerk, zaten de aanwezige scherven op hun plek, en heb ik de lijmnaden een halve dag laten drogen.
Met Milliput-white heb ik vervolgens de vier ontbrekende delen, neus, voorhoofd, slaap en achterhoofd, dichtgeboetseerd.
Ook heb ik de naden binnenin het hoofd verstevigd met Milliput, net als de plekken waar schilfers weggebarsten waren.
Ook heb ik alvast handjes gemaakt van zinkdraad en Milliput...
...natuurlijk kan ik de Handjes van het identieke lijf gebruiken, maar ik wil eerst kijken of ik met papiermachee-poeder het oorspronkelijke lijf kan repareren en zo behouden.
Dat zal dus de volgende stap zijn: de heupkommetjes, voeten en billen herstellen van het Lijf dat altijd bij deze Pop gehoord heeft, en kijken of ik de oorspronkelijke benen kan terugplaatsen.
Wordt vervolgd :-)
Heeft u een gebroken pop? Leest u de tips van de èchte poppendokter... :-)
